Communistische luchtvaart

Ik zou vanaf Schiphol via Warschau naar Gdansk vertrekken met de Poolse luchtvaartmaatschappij LOT, die samen met de KLM de dienst op Warschau onderhield, en mijn eerste vliegreis zou plaatsvinden met een tweemotorig Tupolev Tu-134 straalvliegtuig. Ik geloof nog steeds dat mijn eerste vlucht tegelijk de laatste zou zijn geweest: toen de motoren werden gestart ging opeens het licht in het vliegtuig uit. Dat werd enkele keren vruchteloos herhaald, totdat een bemanningslid naar achteren kwam rennen en op een kast achterin het vliegtuig begon te slaan, waar kennelijk een deel van de elektrische installatie in zat. Ik keek wat witjes naar mijn medereizigers (onze eerste stuurman en een paar man voor een andere boot), en die staarden ongeveer even witjes terug.

Tien minuten later werden we verzocht om terug te gaan naar de pier, omdat het vliegtuig vandaag toch maar niet zou vertrekken. We bleven twee uur wachten op de luchthaven en werden overgeboekt naar de KLM-vlucht van de volgende dag. Na aankomst in Warschau vlogen we naar Gdansk in een Ilyushin-18 propellermachine die bij elke luchtzak (en dat waren er veel op 3 km hoogte) rammelde als een oude fiets. Later hoorde ik dat de bekendste eigenschap van de IL-18 zijn manier van landen is - verticaal naar beneden. O, wat verlang ik terug naar de dagen van de communistische luchtvaart...

Winter Noord-Atlantic

Bij aankomst op de Amstelpark, op oudejaarsdag 1975, hoorden we dat we in ballast naar Baltimore, USA, zouden vertrekken om een lading 'prefab' bouwketen aan boord te nemen voor een oliemaatschappij in de Perzische Golf. We vertrokken begin januari uit Polen nadat we de vastgevroren trossen van het dek hadden gewrikt. De twee weken daarna werden we gebeukt door elke storm die de winterse oceaan op ons af kon sturen. De scheepsleiding moest zo nodig met de korte grootcirkelroute boven Schotland langs, waar je alleen maar meer slecht weer tegenkomt en zodoende langer onderweg bent. Ten westen van het eiland Rockall, even voorbij Schotland, maakten we twee dagen lang ongeveer 60 mijl per dag... dwars uit!

We werden gek van het geslinger; ik sliep met twee reddingvesten onder mijn matras om te voorkomen dat ik uit mijn kooi zou worden gegooid, en op een nacht vloog er tijdens een gemene schuiver een fles doucheschuim in mijn gezicht, die bovenop een kast aan de andere kant van de hut had gelegen. Desondanks was het best uit te houden met een jonge bemanning, waarvan er een paar hun vrouw mee aan boord hadden. We brachten de tijd door met het herhaaldelijk bekijken van de drie films uit de filmkist die we aan boord hadden. Daarbij hield één van ons de projector vast tegen het slingeren, hoewel het niet altijd duidelijk was of hij de projector vasthield of de projector hem. De populairste film was 'Scrooge', gebaseerd op een kerstverhaal van Dickens, met als hoogtepunt de scène in de hel, waarin Scrooge zijn overleden compagnon Marley ontmoet... Dagenlang, als we elkaar in de accommodatiegang tegenkwamen, riepen we elkaar spookachtig 'Scroo-oo-ooge!' toe. Tja, je moet wat op zo'n boot...

Klik op de rechter pijl voor het volgende deel van dit verhaal.

Boeken   Schrijven   Uitgeven   Biografie   Zeilen   Zeevaart   Home